بررسی اثر متقابل رژیم آبیاری، تغذیه کلسیم و نیتروژن بر عارضه‌ی پوسیدگی گلگاه میوه گوجه فرنگی

گوجه فرنگی (Lycopersicon esculentum Mill.) به لحاظ ارزش اقتصادی دومین سبزی مهم دنیا است. یکی از محدودیت­های اساسی در تولید این محصول، بیماری فیزیولوژیک پوسیدگی گلگاه می­باشد. لذا، این پژوهش با هدف بررسی اثر تیمارهای مختلف رژیم آبیاری، کلریدکلسیم و کود اوره بر کنترل پوسیدگی گلگاه میوه گوجه فرنگی رقم پتوپراید 5 تحت شرایط مزرعه انجام گرفت. این آزمایش به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی با 18 تیمار و 4 تکرار در ایستگاه تحقیقات کشاورزی استان بوشهر طی سال­های 1393-1392 اجرا گردید. فاکتورهای مورد مطالعه، شامل سه سطح آبیاری (1، 2 و 3 روز یکبار)، سه سطح محلول­پاشی کلریدکلسیم (0، 5 و 10 در هزار) و دو سطح کود اوره (0 و 3 در هزار) بود. نتایج نشان داد که اثر متقابل سه فاکتور مورد مطالعه بر میزان پوسیدگی گلگاه معنی­دار نبود. این در حالی است که اثر متقابل دور آبیاری و کلرید کلسیم و همچنین اثر فاکتورهای اصلی بر شدت این عارضه معنی­دار بود. به­طوری­که بیشترین میزان پوسیدگی گلگاه مربوط به تیمار شاهد در آبیاری دو روز یکبار بود. در حالی که رژیم آبیاری 1 و 2 روز یکبار به همراه کاربرد سه بار محلول­پاشی کلرید کلسیم (10 در هزار) سبب دستیابی به حداکثر کنترل پوسیدگی گلگاه میوه گوجه فرنگی گردید. به­طوری که درجه بیماری از 5/4 در تیمار شاهد به 5/0 در این تیمارها کاهش یافت. همچنین براساس نتایج مشخص شد که کاربرد سطح مناسبی از کود اوره (3 در هزار) نه تنها باعث تشدید پوسیدگی گلگاه نگردید، بلکه به­طور معنی­داری این عارضه را کاهش داد.